Next Stop: Ninh Binh (Tam Coc)

Back where we left you! We vervolgen onze reis naar Ninh Binh. En dat was ietsje heftiger dan onze vorige verplaatsingen. We kwamen namelijk in ‘tropische storm Podul’ terecht met de bus. Onder begeleiding van hevige onweer en regen kwamen we Tam Coc binnen. Tam Coc ligt net naast Ninh Binh en scheen ook veel leuker te zijn dan de stad zelf. Dat kunnen we zeker beamen, aangezien we eerst door Ninh Binh reden om wat mensen af te zetten. Helemaal geen gezellig stadje, zeker niet als je het vergelijkt Tam Coc. Tam Coc heeft een klein, knus centrum met veel leuke restaurantjes en barretjes.

We verbleven in een homestay dat volgens de recensies op Booking een ‘10’ gemiddeld kreeg, dat zou dus goed moeten zijn. Maar het was zelfs beter dan dat, het was perfect! Ongelofelijk lieve mensen begroetten ons bij binnenkomst, kwamen gelijk aan met een vers sapje en gaven ons een uitleg over alle bezienswaardigheden in de omgeving. De homestay zelf was ruim en erg schoon. Vanuit onze kamer stonden we direct voor ons eigen terras. Daar had je een prachtig uitzicht over de tuin, vol met groen en allerlei bloemen en planten. Het was zeker niet verkeerd om hier in de ochtend de dag te beginnen met een ontbijtje!

Uiteraard wilden we ook zelf de stad verkennen dus hebben we direct een rondje gemaakt door de hoofdstraat. Hier viel op dat de nationale volkssport (toeteren) hier weinig wordt beoefend. Daarbij stikt het dus van de gezellige barretjes en restaurantjes. Omdat het inmiddels ook al avond was hebben we ons gelijk in een bar/restaurant gevestigd. Niet tot té laat want de volgende dag hadden we een boottocht op de Tam Coc rivier op de planning staan, die we vroeg voor alle drukte wilden maken.

Plannen in Vietnam komen echter niet altijd tot uiting. We waren ready to go, maar toen we de homestay net uit waren brak de hemel open en hadden we alweer een extra douche te pakken. Dus besloten we maar om samen wat spelletjes te spelen omdat het met deze heftige buien geen goed idee is om veel te doen buiten. Tussen de middag stikt het in Ninh Binh van toeristen die een one-day-trip maken vanuit Hanoi om over de rivier te gaan. Omdat we niet met 100 andere toeristen op het water wilden zitten hebben we ook nog de tijd gedood met een overheerlijke lunch om eind van de middag bij een Vietnamese vrouw in een roeiboot te stappen. Doordat alle toeristen zo goed als weg waren was het enorm rustig op het water waardoor we in alle rust van de natuur konden genieten. Prachtige bergen wisselden zich af met rijstvelden en grotten. Het enige geluid dat je hoorde was dat van de roeispanen die het water raakte en de vogels die fluiten, verder was er niets dan rust om je heen. Om het af te maken bediende de dame de roeispanen niet met haar handen, maar met haar voeten. Apart gezicht, maar minstens zo effectief! Ondertussen had zich wel weer een klein buitje over Ninh Binh gestort en wist Vin zijn poncho binnen enkele seconden kapot te maken.. erg handig. Natuurlijk wilde hij wel nog even laten zien dat ook hij kan roeien. Een roeispaan blijkt echter iets anders dan een hockeystick. Na een minuut ‘uitsloven’ werd hem toch vriendelijk verzocht de roeispanen terug te geven omdat we voor het donker van het water af moesten zijn.

Na de boottocht wilden we ook in het daglicht nog wat meer van de stad zien. Mede hierdoor gaf de stappenteller aan dat we inmiddels al meer dan 100km hebben gelopen door dit prachtland. Mooie mijpaal, maar dit gaf ons een extra reden om voor de volgende dag een scooter te huren. Zo gezegd zo gedaan en de volgende dag zaten we op onze ‘motobike’ (zoals ze hier zeggen) richting de Bich Dong Pagoda. Pas de eerste pagoda deze trip, maar zeker een aanrader om zo meer inzicht te geven in de cultuur en daarbij was het uitzicht bovenin adembenemend. Anouk had inmiddels vrienden gemaakt met de aanwezige berggeiten. Na het emotionele afscheid tussen beiden konden we de weg vervolgen naar de volgende pagoda.

Deze lag een stuk verder (ca 25km) en ondanks weinig tot geen gebruik van Google Maps wisten we toch vrij eenvoudig op de bestemming aan te komen, althans.. we waren bij de parkeerplaats. Vanaf daar was het nog een aardige puzzel om bij de pagoda zelf te komen, maar als de doorzetters die we zijn is niks ons te veel en dus hebben we ook hier kunnen genieten van natuur en bouwwerken.

Anouk raakte geïnspireerd door Vin zijn rijkunsten en wilde het zelf ook een keer proberen. Na een korte uitleg nam ook zij plek voorop de scooter. Waar ze op de fiets lijkt op Lance Armstrong, heeft ze op de scooter veel weg van Valentino Rossi. Zigzaggend tussen de andere weggebruikers, manoeuvrerend door alle kleine steegjes en afsluitend nog een jump door een ’ring of fire’. De scooter was total loss, maar deze must-do in Vietnam konden we wel van het lijstje afvinken. Helaas moesten we deze avond verhuizen binnen Tam Coc. De homestay was voor 2 nachten geboekt, we wilden echter het verblijf verlengen alleen zij zaten vol. Na wat zoeken konden we gelukkig bij een nieuw verblijf terecht voor onze laatste nacht in tot nu toe het leukste dorpje van de trip.

Vandaag, als we dit schrijven, zitten we in de trein van Ninh Binh naar Hue. Klagen op de NS mogen we niet meer (alhoewel de trein in Vietnam in ieder geval WEL op tijd is). De trein rijdt namelijk tergend langzaam en is geen aanrader voor mensen die smetvrees hebben en gauw misselijk zijn. De reis zelf duurt van 11:30 tot 22:30. Hebben dus in ieder geval alle tijd om van het landschap te genieten waar we doorheen reizen. Op weg naar nieuwe plekken en herinneringen!

Liefs,
Anouk en Vin